Dag 17: Springbokkie

Vandaag staat een pittige Hike op het programma: we gaan een stuk van de Otto Trail lopen. Deze wandeltocht bestaat in totaal uit vijf dagen met je backpack klimmen over rotsen, afgewisseld met stukken zwemmen en je tentje tussendoor opzetten aanzee waar op de achtergrond metershoge golven tegen de rotsen slaan. Dagelijks mogen twaalf mensen starten met deze vijfdaagse wandeltocht. Wij zullen slechts een gedeelte van deze tocht maken.

Na het ontbijt vertrekken we met de truck naar een prachtige plek: een uitzicht op zee met woeste rotspartijen. De metershoge golven klappen met enorm geweld om en slaan stuk tegen de rotsen. We nemen even de tijd om te genieten van dit uitzicht. Weer zo'n moment dat je het liefst met geluid, beeld en geur zou willen vastleggen. Daar zouden ze toch iets voor moeten uitvinden. Ik heb een panoramafoto gemaakt en een filmpje maar vanwege de slechte WiFi kan ik het filmpje beter laten zien als ik thuis ben. Nick en Yvonne, dit is écht een plek waar je je camper neer zou moeten zetten :)

We vertrekken vanaf dit punt voor de Hike. Op de rotsen zien we een groep klipdassen, liggend in de zon, etend, kijkend naar ons. Het zijn grappige beestjes om te zien. Het eerste gedeelte is een pad waarbij je een oerwoud gevoel krijgt. Bijzondere vogel/krekelgeluiden komen uit de struikgewassen met kleurige bloemen waar we via een slingerpaadje al bukkend en klimmend langskomen. Rechts het 'oerwoud', links het uitzicht op de golvende zee. Even verderop staat een wild hert naast ons pad op zijn gemak van de blaadjes te eten. Al fluisterend en foto's makend, staan we er naast op een meter afstand terwijl het hertje onverstoorbaar verder gaat. Het kijkt af en toe al kauwend richting ons.

Het pad leidt ons al klimmend en dalend verder langs de zee. Na een daling gaat het pad over in enorme rotsen waar we overheen klimmen. Je moet goed je aandacht erbij houden want als je een misstap maakt, kan je diep vallen en je goed bezeren. Al klimmend en springend over de rotsen waarbij je steeds moet nadenken wat de handigste weg is, krijg ik een nostalgisch gevoel vanwege onze vakanties vroeger in Zuid-Frankrijk. Daar had je vaak van die 'pieren' waar ik met Roy en Nick graag overheen klom. Deze rotsen werden echter steeds groter en de wegen moeilijker. "Use nature" zegt Kobus tegen ons, waarbij hij bedoelt dat we op sommige plekken ons kunnen optrekken aan de wortels van bomen. Sommige stenen zitten los wat een wiebelig gevoel oplevert waarbij je snel weer naar een andere steen moet stappen om te voorkomen dat je tussen twee rotsen valt. Een houten trap in de verte naar een eerste uitkijkpunt is onze houvast om door te klimmen en klauteren. Ons uiteindelijke doel zal een waterval zijn waarna we via dezelfde weg weer terug zullen keren. Eenmaal op het uitkijkpunt staan we op hoge rotsen met een diepe afgrond. We maken wat foto's en genieten van het uitzicht op de zee. Kobus zegt ons dat er walvissen te zien zijn, hij zag water boven de zee uitspuiten. Als we geluk hebben, zullen we die in de loop van de dag nog kunnen zien.

We vervolgens onze weg over de rotsen. Op sommige plekken staat met een gele pijl aangegeven hoe we het beste kunnen gaan. Met verzuurde benen van de inspanning naderen we de waterval: het water valt hoog vanaf de bergen naar beneden, aan de andere kant woeste zee die langzaam aan het overgaan is van eb naar vloed. Daardoor is het advies de tocht niet te laat op de dag te starten. Ik voel de spetters van de klotsende zee. Hier rusten we uit en eten we onze zelfgemaakte lunch op. Preston heeft 's ochtends ingrediënten voor een heerlijke sandwich, waaronder guacamole, klaargezet die we in folie mee hebben genomen. Na even de waterval bewonderd te hebben, ga ik ondanks de spetters toch naar de zee toe zitten. Zo mooi om te zien hoe de metershoge golven steeds omklappen tegen de rotsen!

Na onze picknick keren we terug via de rotsen. Door de opkomende vloed bleek de terugweg nog moeilijker.. Sommige rotsen werden glad en nat waardoor je niet altijd meer grip had. Soms gleed je zo met je voet van een steen af. Het enige wat je dan nog kon doen is degene na je waarschuwen voor slipgevaar en leren van de slippartijen van degene voor je. Bij de moeilijke stukken kregen we hulp van Kobus, soms in de vorm van een hand, soms in de vorm van een advies op welke steen je daarna het beste kon stappen. We waren blij dat we er uiteindelijk meer waren zonder botbreuken oid. Het was uiteindelijk een vermoeiende en avontuurlijke tocht maar ontzettend de moeite waard! Zeker na sommige dagen waarin je best lang in de truck zit, is het fijn om actief bezig te zijn.

Na de Hike drinken we een kop koffie waarbij we de gelegenheid krijgen een kijkje te nemen op de 'suspension bridge'. Dit is een lange touwbrug over een dal met de zee onder je. Ondanks de vermoeidheid na de Hike nemen een aantal van ons toch een kijkje, waarbij we weer moeten klimmen. We kopen over de lange brug, hangend aan dikke kabels. Ondanks dat ik totaal geen hoogtevrees heb, roept het wiebelen plotseling bij mij de gedachte op wat er zou gebeuren als één van de kabels zou breken. Verkeerde gedachte als je in je eentje midden op zo'n brug loopt, wiebelend boven een grote afgrond met daaronder klotsend water. Als een soort Bambi (die scène waarin Bambi voor het eerst gaat staan) loop ik verder. Hillary roept lachend aan het eind van de brug dat ze aan mijn gezicht en houding kan zien dat ik het niet fijn vind. Goed gezien, Hillary.. Het uitzicht vanaf de brug is prachtig! Al kletsend met Gemmie en Hillary loop ik terug. Tijdens zo'n reis leer je elkaar beetje bij beetje beter kennen, en klets je al gauw alsof je elkaar al een hele tijd kent. We praten veelal Engels zodat de hele groep het gesprek kan volgen.

Na deze actieve dag zijn we flink moe. Eenmaal terug bij de accomodatie is het tijd om bij te komen. Na een warme douche en een lekkere vismaaltijd, besluiten we onze dag met iets dat de barman ons gisteren beloofd had: een springbokkie! Een toepasselijk drankje na een dag waarbij we als springbokkies over de rotsen hebben geklauterd. Cheers to that!