Dag 11: Happy times ahead!

9 augustus 2015 - Malealea, Lesotho

We verlaten vandaag Zuid-Afrika voor Lesotho, één van de hoogst gelegen landen van de wereld. Net als in Swaziland moeten we dan langs een grenspost met onze paspoorten om vervolgens te voet de grens te passeren. De weg die we afleggen is niet zozeer lang maar neemt vanwege de bergen, bochten en slecht wegdek veel tijd in beslag. Wonder boven wonder heb ik hier nog steeds geen last van, alhoewel ik soms voor de zekerheid primatour neem. De weg is prachtig: hoge bergtoppen, verschillende lagen kleuren in de rotsen, springbokken (springbokkies in Afr.), cowboys met grote kuddes paarden. Morgen hebben we de mogelijkheid te paard een tocht te maken, iets waar ik erg naar uit kijk.

Bij het bekijken van de foto's gedurende de lange rit vandaag, kwam ik een foto tegen die Roy van mij heeft gemaakt in Durban met de tekst "Happy times ahead!" Dat is zeker waar.. Ik kijk nog naar zoveel dingen uit! Ik ga regelmatig om met Katherine, het meisje dat meeloopt met Nomad om vertaler te worden. We hebben veel raakvlakken en hebben leuke gesprekken. Zij is helemaal verliefd op Zuid-Afrika (en op Kobus, de reisleider, die hebben wat, haha) en vertelt mij dat ze er erg naar uit ziet om ons al die mooie plekken te zien die nog gaan komen. Zo gaan we binnenkort naar Addo Elephant National park, voor mij nu al een hoogtepunt. Ik had al veel met olifanten maar nu ik ze in het wild heb gezien, ben ik helemaal verkocht. Zo intelligent en sociaal en bovendien prachtig om te zien! In dit park leven ze ook in het wild en is een erg grote populatie.

Lesotho maakt tijdens de rit meteen enorm veel indruk. Je kunt zien dat het land arm is maar ondanks dat, zien de mensen er niet ongelukkig uit. Ook hier trekt onze truck veel bekijks, mensen zwaaien en lachen en kinderen rennen joelend mee, zwaaiend en handkussend. Ik word door Hans gekscherend al Maxima genoemd omdat ik continu terugzwaai en terug lach naar iedereen. Mij valt meteen op dat de kinderen zich hier zo goed lijken te vermaken. Ik zie kinderen spelen met de dieren, springen, rennen. Twee kinderen gebruiken een grote melkcontainer waar een gat in is geknipt, als slee om van een zandbergje af te gaan. Kobus vertelt ons via de microfoon over de bevolking. Ze dragen grote dekens, bijna een soort tapijten om zich heen. Ook dragen mannen als het koud is een hoofddeksel vergelijkbaar met een bivakmuts. Kinderen, zowel jongens als meisjes, worden kaalgeschoren. Dat is ook onderdeel van bepaalde tradities rondom feestelijkheden en rouw maar ook vanwege praktische redenen: luizen. Elektriciteit en water is hier niet aangelegd. Als iemand het zich kan veroorloven hebben ze een generator die alleen rondom bepaalde tijden aan kan. Water moet worden gehaald bij een aangelegde waterbron. Deze leefomstandigheden maken op mij veel indruk.

Het dorp waar wij gaan verblijven, heet Melealea. In dit dorp is een Lodge gebouwd door Zuid-Afrikanen waar wij gaan verblijven. De Lodge heeft twee functies: enerzijds biedt het ruimte aan allerlei soorten reizigers, van backpackers tot wat meer luxe. Anderzijds biedt het de inwoners van Malealea op allerlei manieren werkgelegenheid. Kobus bereidt ons voor op, zoals hij het noemt 'the bumpiest ride of the whole tour': de weg naar Malealea Lodge. Een paar blauwe plekken, verrekte nekspieren en beurse billen verder, arriveren we: shaken, not stirred..

De Lodge lijkt net een dorp met allemaal kleine ronde huisjes, versierd met kiezelsteentjes. In ons huisje (we hebben nu zelf voor een upgrade gekozen vanwege de enorme kou op 1000 m boven zeeniveau) staan alleen bedden en een kaars met lucifers. Stroom en dus licht is er alleen tussen 17u30 en 21u30. Toen wij aankwamen was het rond 15u en rond de 18 a 20 graden. Als de zon ondergaat, zakt dat al gauw af naar de rond de 3. Met mijn muts op, sjaal om en een warm vest lopen we over de Lodge. We horen muziek en zien een Afrikaans koor prachtig meerstemmig zingen, gevolgd door een band met zelfgemaakte instrumenten van afval. Ze vertellen ons dat ze uit het dorp komen en de gelegenheid krijgen hier hun geld te verdienen door optredens te verzorgen. Ze hebben een cd die ze verkopen en een bus voor de fooien.

Omdat de zon inmiddels onder is, lopen we richting het café. Een groot haardvuur brandt buiten waar je in een cirkel omheen kan zitten. Binnen is een bar, een biljarttafel, een televisie met bankstellen en een winkeltje waar de lokale bevolking hun waar verkoopt. Hier zitten de meeste reizigers omdat het in het huisje veel te koud is. We drinken met onze groep een wijntje/biertje (bier'tje' is hier een fles van 750 ml) om het haardvuur. Ik liep even naar binnen toen ik de honden van de eigenaar bij de kachel zag liggen: 2 ridgebacks, een beagle en een pup. Voor mij was dit de uitgelezen kans om weer even lekker wat honden te knuffelen (ik mis Bacio!). Met het concert van Simon en Garfunkel op de tv, 2 honden slapend tegen me aan op de bank, beleefde ik een heerlijk momentje. Roy heeft er nog een foto van gemaakt. Samen hebben we gegeten in de huiskamer van onze groep waarna we de dag afsloten in het gezellige café. Roy geeft gepooled, ik heb een wijntje gedronken en gekletst. De enige uitdaging waar we nog voor stonden was de tocht naar ons koude, donkere huisje waar we ons klaar maakten voor een warme nacht want we hebben dekens genoeg :)

Lekker slaap!

Foto’s

4 Reacties

  1. Yvonne:
    9 augustus 2015
    Lekker he bucketlist afvinken Sanne, met de olifanten in aantocht!
  2. Lieke:
    10 augustus 2015
    Ik zit helemaal met je mee te genieten, wat maak je toch veel mee en wat zie je veel mooie dingen! Het lijkt me geweldig om olifanten in het wild te zien. Het zijn sowieso al indrukwekkende dieren maar als je ze in hun eigen leefomgeving ziet helemaal, kan ik me voorstellen!
  3. Britt:
    10 augustus 2015
    Wat een mooi verhaal weer San :) Je schrijft ook heel leuk en beeldend! Indrukwekkend om over de gebruiken van andere volken en culturen te leren en zien hoe kinderen zich kunnen vermaken met de kleinste dingen (zonder tablets, smartphones en computers ;)).

    Lijkt me ook supergaaf om olifanten in het echt te zien! Prachtige dieren! En ook heel fijn dat je een knuffelmomentje hebt gehad met die Lesothaanse (zo schrijf je dat geloof ik :P) hondjes! Hoop dat je terugreis naar het huisje zonder bevroren vingers e.d. is verlopen :) Ik ga snel je volgende verhalen checken!

    xx
  4. Mama:
    10 augustus 2015
    Wat klinkt het allemaal weer leuk en interessant! Het is of we zelf ook in Zuid Afrika zijn. Zoals jij het allemaal vertelt zien we het allemaal levendig voor ons en is het net of we het allemaal ook meemaken. Ga zo door! We hangen aan je lippen ;) Kus van ons